ඒ කතාවට බෲටස්ටත් ලැජ්ජ හිතිලා

වයිරසේ රටේ හතර අත ආයෙත් පැතිරෙන්න ගත්තැයින් අමරබන්දුගේ වඩු මඩුවට වැඩ අඩුය. මෙහෙම ගියොත් වයිරසේ වැළදෙන්න කළින් බඩ ගින්නෙ මැරෙන්න වෙන්නේ යැයි කිහිපවරක් ගෙදර උන්දැ කුස්සියේ සිට තමන්හට ඇසෙන්නට කීවා ඔහුට විඩෙන් විඩේ සිහිපත්වේ. එනයින් අමරබන්දුහට වැඩ අඩු වුවත් සිතන්නට නම් බොහෝ දේ තිබුණි. ඔහු යතුකැටය පැත්තකින් තබා මඩුවේ එළිපත්තේ ඇණතියා ගත්තේ සිතන්නටය. ඔහේ කල්පනා ලොව පාවී යමින් සිටි අමරබන්දු මඩුවේ සාදා නිම කළ දොර පියන් අතරේ සැගව සිටිනා මිනිසා දැකීමෙන් ඔහු එතෙක් සැහැල්ලුවෙන් සිටි ලොවින් වයිරස් සහිත පියැවි ලොවට ක්ෂණයෙන් පිවිසියේය.

රතු වාටියේ සුදු සේල පිළි හැද සිටි ලන්සි සමක් සහිත මිනිසා දෑතින් සිය මුහුණ වසා දොර පියන් අතර හිද සැගව සිටියි.
‘මේ මොකාද බොලේ මේ’ කියාගත් අමරබන්දු සිය නළලේ නැගි දාහය පොල්ල පිස දැමුවේ හදිසියකදී ඔලුව මුදුනට පතබෑමට ළගපාත වූ බැලන්ස් පොල්ලද සුරතට ගනිමිනි.

‘මු..මුන්නැහේ කවුද’ අමරබන්දු ඇසුවේ බීරාන්තවය.
මුහුණ ජම්බු ගෙඩියක් මෙන් රතුවී සිටි උස මහත ලන්සියා අමරබන්දුගේ පැනයට පිලිතුරු බැන්දේ ලැජ්ජාවෙන් වටපිට බලමිනි
‘සැල්වි සිඤෝරෙ.. මම බෲටස්’
‘මොකා කිව්වා’
‘බෲටස්’ ඔහු නැවතත් කීය.
බෲටස් කීවෙ ට්‍රැක් තුනේ බේකරියෙ පිටි මෝලිය අනන බෲටස්ද? මොකෝ මලයො මේ ඇදුම්, දැන් ඔහේ ටීටරුත් නටනවැයි. සිදුවී තිබෙන විපරීතයෙන් හොදටෝම කැළඹුනු අමරබන්දු ඇසුවේය.
‘සිඤෝරෙ මේ මොනව කියනවද, මොන බේකරියක්ද. මම බෲටස් අර සීසර්ගෙ මාලිගාවෙ …. සෙනෙට් එකේ හිටියේ… ඇයි අනේ සීසර්ට පිහියෙන් ඇන්නේ’ සැගව සිටි මිනිසා කියාගෙන ගියේය.

එතකොට අන්තෝනියෝ නෙවෙයිද සීසර්ව මැරුවෙ? අර පාර්ලිමේන්තුවෙ මන්ත්‍රී නෝන කෙනෙක් මේ ළගදි බෙරිහන් දුන්නේ. අමරබන්දු ඇසුවේ කුතුහලයෙනි.
ඒකතමයි සිඤෝර් ප්‍රශ්නෙ. මමත් මේ ඔය කියන පාර්ලිමේන්තුව පැත්තට යන ගමන් ඕක කියපු සිඤෝරාව හොයාගෙන. මට දැන් ඉන්න තැනක ඉන්නත් නැහැ, හැමෝම මගෙන් අහන්නේ ඔය ප්‍රශ්නෙමයි. හැමෝටම දැන් සැකයි සීසර්ට පිහියෙන් ඇන්නේ මේ බෲටස්මද කියලා.
ශතවර්ෂ ගාණක් ලෝක ජනතාව විශ්වාස කරගෙන ආපු ඒ ඉතිහාසය එක මොහොතකින් මේ යෝධි විනාශ කරල දැම්මනෙ.

‘අයියෝ..සන්තා මරීයා’ බෲටස් උත්තමයා අහස දෙසට දෑත් ඔසවමින් විලාප තියන්නට ගත්තේය.

ඕක ඔහෙට අඩන්න තරම් මහ දෙයක්යැ බෲටස් උන්නැහෙ, මේ පුංචි ලංකාව මෙච්චර බෙල්ලටම එරිලත් මේ අපි ඉන්නෙ රෝමය ගිණිගත්තත් සුපිරියට වීනාව වයාගෙන. අමරබන්දු සොවින් තැවෙමින් සිටින බෲටස් හට කීවේ ඔහුව සනසන අටියෙනි.
‘ලංකාව වගේ උනා නම් කොච්චර දෙයක්ද ඒකට රෝමෙ… මේ චූටි දේ මහපරුවතයක් තරම් කර ගන්නවනෙ. දැනටමත් මට මීම්ස් හැදිල ෆේස්බුක් එකේ, පාරක තොටක යන්න නැහැ.

අනික මම තවමත් කල්පනා කරන්නෙ ඔහෙලාගෙ රටේ පාර්ලිමේන්තුවෙ ඉන්න උදවියවත් ඉංග්‍රීසි සාහිත්‍ය පොතක්, වේදිකා නාට්ටියක් බලන කෙනෙක් නැද්ද කියල. අර උන්දැ තමුන්ගෙ බෙල්ලෙ පාළුවට තියෙන හිස් කබලෙන් ගොතල ජුලියස් සීසර් ගැන මෙච්චර කෙප්පයක් ඇදබාද්දිත් නැහැනෙ කිසිම කෙනෙක් ඒ කතාව නැගිටල නිවැරදි කළේ. දැන් සීසර්ව මැරුවෙ මම නෙවෙයි කියල ඔහේලාගෙ පාර්ලිමේන්තුවේ හැන්සාඩ් එකෙත් වාර්තා උනානෙ. ‘හපොයි සන්තා මරීයා’. බෲටස් උත්තමයාගේ අඩෝවැඩියාව නවතින පාටක් නැත.එනයින් උන්දැගෙන් අමරබන්දුහටද ගැජවිජ්ජාවක් නොමැති හැඩය.

අනේ උන්නැහේ ඕක ඔච්චර ගණන් ගන්න එපා.. අපේ කට්ටිය පාර්ලිමේන්තුව ඇතුලෙ කියවන දේවල් රටේ මිනිස්සු වෙච්චි අපිවත් ගණන් ගන්නේ නැති කොට, ඕක මොකක්ද. බෲටස් උත්තමයාගේ අදෝනාව ඉවසා බැරිම තැන කිවේය.

‘මොකක්.. පාර්ලිමේන්තුව ඇතුලෙ කියන දේවල් රටේ මිනිස්සු ගණන් ගන්නෙ නැහැ.. මොන හරුපයක්ද සිඤෝර් ඒ. අන්දුන්කුන්දුන් වී ගිය බෲටස් උතුමන් පෙරළා ප්‍රශ්න කළේය.

පාර්ලිමේන්තුව කියන්නේ බිල්ඩිමක් විතරයිනේ උන්නැහේ, ඕක ඇතුලෙ ඉන්න උදවිල ඉදල හිටල ඇවිත් බික් බික් ගාල මොන මොනවදෝ දොඩනවා, සමහර වෙලාවට කුණු පරුසෙන් බැන ගන්නවා, තවත් වෙලාවකට මිරිස්කුඩු වලින් පවා ගහ ගන්නව. ඒත් රටේ මිනිස්සු වෙච්චි අපිට නම් වැඩක් උනේ නැහැ, කොටින්ම මිනිස්සුන්ට වැඩකුත් නැහැ ඒ නසරානි කරන කියන දේවල්. ගමේ කොල්ලො නම් කියන්නෙ පාර්ලිමේන්තුව කියල එකක් නැහැලු, පාර්ලිමේන්තුව කියන්නෙ අපේම සෙලවෙන මනසටලු. අමරබන්දු කියවාගෙන යනවිට බෲටස් උතුමන්ගේ මුඛය විශ්මයෙන් කුල්ලක් තරම් පළලට ඇරී තිබිණි.

‘ඇයි රෝමෙ එහෙම නෙවෙයිද?’ බෲටස් උතුමන්ගේ විශ්මය දුටු අමරබන්දු විමසුවේය.

අමරබන්දුගේ ඇසූ දෙයින් මෙතුවක් හඩමින් විලාප තියමින් සිටි බෲටස් උත්තමයා හට සිනහ පහල විය.

ඔය කතා වලින් වැඩක් නැහැ සිඤොර් මට ඔහේලගෙ පාර්ලිමේන්තුවට යන පාර කියනවකො මේකෙ දෙකෙන් එකක් විසද ගන්න. බෲටස් උත්තමයා බැගෑපත්විය. එවන් උත්තමයෙක් මෙතරම් බැගෑපත් වෙද්දී අමරබන්දුගේ සිත වෙඩරුපිඩක්මෙන් දියවී ගියේය.

‘අනේ මන්ද උන්නැහේ’ කියා වුවද අමරබන්දු සිය වඩු මඩුව වසා දමා දියවන්නාව දෙසට බෲටස් උත්තමයත් සමගින් ඇදෙන්නට විය.

දියවන්නාවේ පාර්ලිමේන්තු හන්දියේ කොණක නවතා තිබූ සුඛෝපභෝගී ජීප් රථයේ හිද දෙතොලේ ලිප්ස්ටික් තවරනා ගැහැණිය දුටු අමරබන්දුගේ හා බෲටස් උත්තමයාගේ වෙහෙසකර ගමන මදකට නතරවිය.
‘මේ සිඤෝර් අර ඉන්නෙ මම කියාපු යෝධි නේද?’ බෲටස් උත්තමයා දුරතියාම ජීප් රියේ හුන් ගැහැණිය හදුනාගත්තේය.
‘ඔහේ ඉන්න මම කතා කරල බලන්නම්’ කොයිකටත් කියා අමරබන්දු ඉස්සර විය.

‘නෝනා මේ අපි…’ අමරබන්දුහට කියන්න ලැබුනේ එපමණකි. ඇය හරිම කතා පෙට්ටියකි.
‘ආනේ අමරබන්දු අංකල් ඔයා කාලෙකින් දැක්කෙ.. මම මේ රටටම සල්ලි බෙදන්න යන්න කලින් පොඩි මේකප් එකක් දාගත්තා’ ඒ වනවිට අමරබන්දු පමණක් නොව බෲටස් උත්තමයාද උතුර දකුණ මාරු වී හුන්නහ.
‘අංකල් ඔයා ඇහුවද මගේ පාර්ලිමන්ට් එකේ ස්පීච් එක..’ බුරුසුවකින් මුහුනේ පාට උලන ගමන් ඇය ඇසුවාය
‘මොන.. අර විස්සට අත උස්සල..’
ඔව් අනේ සුපර් හිට් නේද ඒක.. කට්ටිය හොල්මන්..ආ’ ඇය තුටින් ඉපිලෙයි.
‘ඔව්, නෝනෙ අත උස්සපු ගමන් මුලු රටම හොල්මන්, අපිට හිතා ගන්න බැරුව ගියා ඒ මහත්තය දාල මේ මහත්තයගෙ පැත්තට පැන්නවත් දෝ කියල’ අමරබන්දු සිනහවෙන්ම පිළිතුරු දුන්නේය.
‘මම දැන් සෞභාග්‍යයේ දැක්මටනෙ අත හිත’
නෝනෙ එදා ඔබ තුමිය කිව්වෙ.. අර සීසර් මැරුවෙ අන්තෝනියෝ කියල .. ඒ කතාව වැරදියිලු නේද? අමරබන්දු මාතෘකාවට පැමිණියේය.
අනේ අංකල් මගේ වැඩේ කෙරුනට පස්සේ සීසර්ව අන්තෝනියෝ නෙවෙයි සූර පප්පා මැරුවත් මට මොකෝ.. ඔය පොඩ්ඩ වැරදුනැයි කියල මොකෝ රෝමෙ ගිණි ගන්නව කියල යැ, අපි හම්බ කොරොත් අපි කනවා ‘ ඇයගේ කතාවට බෲටස් උත්තමයාගේ කට හබස් ගා ඇරෙනු අමරබන්දුට ඇසුනි.
‘මේ සිඤෝර් මේ වැඩේ හරියන්නේ නැහැ අපි යං යන්න’ බෲටස් උත්තමයා හොදටෝම කලකිරී සිටියේය.
‘ඒකනෙ මම කිව්වෙ මේ අපි ආවෙ බොරු ගමනක් කියලා’ අමරබන්දු කීවේ තරහෙනි.
‘එහෙනම් අපි එන්නම් නෝනෙ’ කියා ඒ පාර්ලිමේන්තු නෝනාට සමුදී දෙදෙනා ආපසු හැරෙනේ හිස් අතින්ම ආපසු එන්නටය.
‘මිසිස් අමරබන්දුව මතක් කළා කියන්න අංකල්’ යැයි පාර්ලිමේන්තු නෝනාගේ කියුමට පිළිතුරු දුන්නේ අමරබන්දු නොව බෲටස් උත්තමයාය
‘එහේ ප්‍රින්සස් ඩයනත් ඉන්නව මම කියන්නං ඔයා එයාවත් මතක් කළා කියලා’ බෲටස් උත්තමයාගේ හඩේ ගැබ්ව තිබුනේ කේන්තියක්ද කලකිරීමක්ද යන්න හරියටම සොයා ගැනීමට ඒ මොහොතේ අමරබන්දු අපොහොසත් විය.

තිලංග ෆොන්සේකා

මැටි හට්ටියේ හොදි මණ්ඩිය බතේ අනාගෙන කන්න අමරබන්දු කවදත් රුසියාය. ඒ වග දන්නා ඔහුගේ ගෙදර උන්දෑ ඉතිරි වූ ව්‍යංජන ඩිංගිත්ත බතේ අනා ඔහුට දික් කළේ ඇගේ කණ වැකුනු ඕපාදූපයක් ද කියාගෙනමය.

‘අර සෝමා අක්කගේ ලොකු කෙල්ලටත් වයිරසේ බෝ වෙලා කියන්නෙ’ ඇය කීවේ ඔලොක්කුවට මෙනි.

‘ඉතිං’ අමරබන්දු කරබාගෙන අනාගත් බත් ගුලි ගිල්ලේ ඇගේ ඕපාදූපය ඇසුනු නෑසුනු තරමටය.

‘ඉතිං කියන්නේ… මතක නැද්ද අපේ කෙල්ල මැසිම පාගන්නෙ ගමේ පැක්ටේරියේය ඒකිගෙ එකී කොරන්නෙ කොළඹය කියල මහ උජාරුවට හන්දි හන්දි ගානේ පාරම් බෑවෙ, දැන් ඔය කොරගෙන තියෙන්නෙ මහ ලොකුවට කොළඹ කියල ගොහින්’  ඇය සිහිපත් කළේ ආරූඪ කොටගත් කේන්තියකිනි.

‘ඔහේ කොහොමද දන්නේ ඒකිට වයිරසේ බෝ වෙලා කියලා.. මුසාවක් වෙන්න ඇති’ අමරබන්දු පැවසුවේ ගණනකට නොගනිමින්ය.

‘ඔහේ දන්න ඉටි ගෙඩිය. ඇයි අනේ අර ප්‍රවෘත්ති මහත්තුරු ටී වී එකෙත් කිව්වෙ. ඒකි ගෙදරනේ හැංගිලා ඉදල තියෙන්නෙ.

ප්‍රවෘත්ති මහත්තුරු කොළඹ ඉදල මහා මෙහෙයුමක් කොරලලු ඒකිව කොටු කරගෙන තියෙන්නෙ.

‘මේකි ගෙදෙට්ටම වෙලා හිටියට නොදන්නා දෙයක් නැති හැටි’ එවර අමරබන්දුහට සිය ගෙදර උන්දැ පිලිබදව ඇතිවූයේ සියුම් ආඩම්බරයකි.

ඔහෙ කොහොමෙයි මෙච්චර හරියක් දන්නෙ හැබෑටම, අමරබන්දු ඇසුවේ විමතියෙනි.

මේ ඔහේ මොනව අහනවැයි, ඔහේ කොළඹගිහින් අර බෝම්බ කොමිසමේ වැටෙන් රිංගන ඩිංගිත්තට මෙහෙ මොනතරම් දේ වුනාද?

අම්මේ මෙහේ පදුරක් පදුරක් ගානෙ ප්‍රවෘත්ති මහත්තුරු කැමරා අටවල තිබ්බේ. සමහර තැන්වල ඒ ඇත්තො වෙස් වලාගෙනත් ඉදල තියෙනව කියන්නෙ. ඔහෙට කියන්න ළමයින්නෙ තාත්තෙ, මේකි ගෙදර ඇද යට හැංගිලා ඉන්දැද්දි මේං මෙහෙම අතදාල බෙල්ලෙන් අල්ලලානෙ එළියට ඇද්දේ’ ගෙදර උන්දැ සිද්ධිය ත්‍රාසජනක හොලිවූඩ් චිත්‍රපට ජවනිකාවක් මෙන් විස්තර කරන අන්දම අමරබන්දු නෙත් කන් යොමා සිටියේ ගිළිමින් සිටි බත් ගුලිය සැපීමද මදකට නවතාලමිනි.

ප්‍රවෘත්ති උත්තමයො නැතිවෙන්න මේ බොන්ඩි ඒකිගෙ වයිරසේ මුලු ගමටම බෝ කරලා. ඇය පැවසුවේ මහත් ආවේගයකිනි.

එතකොට ඕකි ඇදන් අස්සෙ හැංගි හැංගි හිටියෙ කාට බයේද ආණ්ඩුවෙන් උන්ගෙ දේපල රාජ සන්තක කරයි කියලද? අමරබන්දු විමසුවේ විශ්මයෙනි.

මොන පිස්සුද, ඕකි හැංගිලා ඉදල තියෙන්නෙ ප්‍රවෘත්ති මහත්තුරුන්ගෙ කැමරාවට බයේ කියන්නෙ. ඇය කීවේ මහත් විශ්වාසයකිනි.

අප්පේ බලන්න එපායැ ඒ උන්දැලගෙ කැමරා වල තියෙන ගාම්භීරෙ හරියට කැලේ වල් ඌරන්ට බදින ගිණිපොල්ල වගේ, බයිනෙත්තු කැලේ. ඇය කීවේ හූමිටි තියමිනි.

‘ගෙදර කවුද, අපි නීතිය කරන කන්තෝරුවෙන්, දොර අරින්න කඩන්න කලින්’ එළිපත්තේ සිට කවුරුන්හෝ බෙරිහන් දෙන හඩින් අමරබන්දුගේ හා ගෙදර උන්දැගේ විනෝදසමය මදකට නිමා විය.

කලබලයට ඉදුල් අත සරමේ පිස දමා ගත් ඔහු කඩි මුඩියේ දොර වෙත දිවගියේය.

‘ක..කවුරු කිව්වා’ අමරබන්දුගේ සිත සැලෙයි.

‘දොර ඇරපන් මිනිහෝ, අපි නීතිය කරන කන්තෝරුවෙන්’

අමරබන්දු දොර විවර කළේය. නීතිය කරන කාකි පැහති මහත්තුරු රැලක්ම ඔහුගේ ගෙතුලට කඩා වැදුනි.

‘අපිට තමුන්ගෙ ගේ පරීක්ෂා කරන්න ඕනෙ, කාකි කමිසයට උඩින් හරහ කළු පටියක් පැළද හුන් මහතැන් ගිගුරුවේය.

එසැණින් නීතිය රකින කාකි මහත්තුරු අමරබන්දුගේ නිවස කණ්පිට පෙරළන්නට පටන්ගත්තෝය. සාලෙ පුටු යට, ඇදන් යට, කුස්සියේ හිරමනය යට, කුල්ල යට, නෑඹිලියෙ දාරයක් ගණනේ කුමක් හෝ සොයන්නට වූහ.

‘මොනවද මහත්තයො හොයන්නේ… අපේ කාටවත් වයිරසේ බෝ වෙලා නැහැනෙ’ සිදුවන්නේ කුමක්දැයි කිසිත් වටහා ගැනීමට නොහී අමරබන්දු මහත් බයාදු හඩින් විමසුවේය.

ඔහේගෙ ගෙදර විතරක් නෙවෙයි උනැනැහේ අපි කණ්ඩායම් හයක් මුළු රටේම ගෙවල් පීර පීර හොයනවා. කාකි මහත්තයෙක් කීය.

කාවද මහත්තයා? අමරබන්දු ඇසීය

“ඇයි ඕයි රටේ තොටේ දේවල් ගැන සිහියෙන් නෙවෙයිද ඉන්නේ? අපි මේ පණ දාගෙන හොයන්නෙ අපිට වෙට්ටු දදා හැංගිලා ඉන්න…. කියන විට අමරබන්දු කතාව මැදින් පැන්නේය.

“වයිරසේ බෝ කරගත්ත එකෙක්ද සෑර්” කාකි උත්තමයාගේ කතාවට මැදින් පැන්න අමරබන්දු හට තව කට දාන්න ගියහොත් වැඩේ වරදින බව වද මලක් මෙන් රක්ත වර්ණ වී කේන්තියෙන් පිපෙන්නට වූ කාකි මහත්තයාගේ මුහුණ දැකීමෙන් ස්ථිර විය.

“පිස්සුද අයිසෙ.. වයිරස් බෝ කර ගත්තු එවුන්ව හොයන්නේ ප්‍රවෘත්ති වාර්තා කරන මහත්තුරුනේ, අපි මේ හොයන්නෙ දේශපාලන උත්තමයෙක්ව. ඒ යක්ෂයා හැංගෙන තැන ගෙදර ගෑණිටවත් කියල නෙවෙයිනෙ ගිහින් තියෙන්නෙ. දැන් ඉතින් උසාවියෙන් ඒකව අත් අඩංගුවට ගන්න එපා කියලා නියෝගයක් එනකල් මේ යකාව අපි හොයන්න එපැයි.

අමරබන්දුගේ කුස්සියේ සැගව හුන් දේශපාලකයෙක් තියා පාර්ලිමේන්තු බිත්තියේ එල්ලෙන හූනෙක් වත් නැති බව ටක්කෙටම සහතික කර ගත් නීතිය රකින කාකි මහත්තුරු කණ්ඩායම ගුරුපාර දිගේ විමලෙ මලයලාගේ නිවස වෙත ඇදෙනු දැක අමරබන්දු දොරකඩට වී “අනේ අනිච්චං’ යයි කියා හීල්ලුවේය.

මේ අතර දවස පුරා රුසියන් සුරංගනා කතා කටපාඩම් කරන අමරබන්දුගේ මද්දුමී මෙසේ කීවාය

“ඔය දේශපාලකයා හොයන වැඩේ බාබායිගා යකින්නට පැවරුව නම් වැඩේ ඉවරනේ, එයා මැජික් කොස්සෙන් බිරියෝසා ගස් අඹරගෙන අහසින් ගිහිල්ලා ඕකව බෙල්ලෙන්ම අල්ලාගෙන එනවනේ” ඉන් අමරබන්දුහට සිනහ පහල විය.

අමරබන්දු බසයෙන් බැස කොලොම්තොට සිරි නරඹමින් වීදි දිගේ ඉදිරියට ඇදෙන්නට වූයේ කහට වීදුරුවකින් සප්පායම් වීමට කඩ පිලක් සොයමිනි.

අප්පුහාමි එනව පෙනෙනවා

ආපහු යනව පේනෙනවා

ප්‍රශ්න ඇහුව ඇහෙනවා

උත්තර දෙනව ඇහෙනවා

යැයි තාලයට ගයමින් තමන්ගේ මුහුණට මුලිච්චිවී ගෙන දිව යන කොලු කුරුට්ටා එසේ ගැයුවේ තමන් අවමානයට ලක් කිරීමට යැයි සිතූ අමරබන්දු ඔහුගේ සුරතින් අල්ලා බලහත්කාරයෙන් මෙන් නතර කොට ‘මොකාටද කොල්ලො තෝ අප්පුහාමි කියල කියන්නෙ’ යැයි විමසුවේය.

‘ඇයි මාමා අර පෝලිමට එන්නේ අප්පුහාමිල උත්තර බදින්න’ කොල්ලා කියූ අණ්ඩර දෙමළයක් අමරබන්දුහට වැටහුනේ නැත.

‘මොන හරුපයක්ද බං’ අමරබන්දු ඇසුවේ එහෙයිනි.

‘ඇයි අනේ ඔයා දන්නෙ නැද්ද … කොමිසම.. කොමිසම’ කොල්ලා කීය

‘මොන’ අමරබන්දු තවදුරටත් අන්දමන්ද වී සිටිනු දුටු කොලුකුරුට්ටාගේ ඉවසීමේ කට්ට පැන්නේය.

‘අයියෝ ඔයා නං වැඩක් නැහැ, ලංකාවෙ නෙවෙයිද ඉන්නෙ.. දන්නෙ නැද්ද අර සහරාන්ගෙ බෝම්බ කොමිසම.. අර කට්ටිය එන්නෙ පෝළිමේ’ කොලුකුරුට්ටා කියාගෙන යන්න ගියේය.

අමරබන්දු කොමිසම කිට්ටුවට යනවිට එහි සහලෝල සෙනගය. මුහුණු එල්ළාගෙන පැමිණෙන ලොකු මහත්තුරුන් මුඛවාඩම් ගළවා ඊට ඇතුළුවනු අමරබන්දු දුර තියා නිරීක්ෂණය කළේය. ගොඩනැගිල්ල ඉදිරිපිට ‘සහරාන්ගේ බෝම්බ කොමිසම’ යැයි ලියූ කළු සුදු පුවරුවකි. නීතීඥ මහත්තුරු පොලෝසියේ මහත්තුරු මෙන්ම මයික්‍රෆෝනයේ පොඩියට පෙට්ටියක් සවි කොට අතෙහි හොවාගත් මාධ්‍ය මහත්තුරුද එහි වූහ.

හීන්සීරුවෙ වැටෙන් රිංගා ගත් අමරබන්දු කොමොසමේ පිලිකන්න දොරට කණ තබා ඇතුලේ සිදු වන්නේ කුමක්දැයි විපරම් කළේය.

“ප්‍රහාරය දවසෙ ඔබ කොහෙද සිටියේ’

‘ගෙදර ස්වාමීනී’ කෙනෙක් ප්‍රති උත්තර බදියි

ගෙදර මොනවද කළේ

‘ගෙදර බල්ලව නෑව්ව ස්වාමීනී’

එතකොට ප්‍රහාරයට කළින් දවසෙ?

‘ඒත් ගෙදර ස්වාමීනී’

මොනවද ගෙදර කළේ

‘බල්ලා නාවන්න වතුර රත් කළා ස්වාමීනී’

එතකොට තමුන්ව මේ ප්‍රහාරය පිලිබදව වගකිව යුත්තන් දැනුවත් කළේ නැතිද?

‘කැන්ටිමේ තේ බොද්දි, හැලප කද්දි ඒවගේ කතා කට්ටිය කතා වෙනව ඇහුනා, ඒත් ඒව මට කිව්වෙ නම් නැහැ ඕං ස්වාමීනි, ඇරත් කවුද අම්මපා හිතන්නේ ගහයි කියල මේ වගේ ලවක් දෙවක් නැති වෙන්න ගහයි කියල.

‘එහෙම මට කවුරු හරි කිව්ව නම් ඔන්න මොනවම හරි කරන්න තිබ්බා, අඩුම තරමේ ඔය ප්‍රහරය නවත්තන්න තිබුණා සහරාන් ඇවිල්ල මිනිහගෙ ප්ලෑන මගෙත් එක්ක කිව්ව නම්. එහෙම නැතුව මම කොහොමද මෙච්චර දෙයක් වෙයි කියල තනියෙං හිතන්නේ ස්වාමීනී, මල විකාර’

‘මම නම් රටේ හිටියෙ නැහැ ස්වාමීනී, ගැහුව කියල දැනගත්තෙත් පත්තරෙන්’

‘මාත් එක්ක ආප්ප කාපු එකෙක්වත් මට කිව්වෙ නැහැනෙ මෙහෙම අටමගලයක් ගැන ස්වාමීනී. කලින් දැන ගත්ත නම් අම්මප මොනවම හරි කරනව. අඩුමතරමෙ ජාතිය අමතල කතාවක් කරන්න හරි තිබ්බා ස්වාමීනී.

‘එතකොට ඔබට මේ ප්‍රහාරය ගැන වගකීමක් නැද්ද?’

‘ස්වාමීනී ඔබ වහන්සේ මේ මොනව කියනවද මම කොහොමද හිටං මේ ප්‍රහාර වල වගකීම ගන්නේ කවුරුත් මට කිව්වෙ නැහැනෙ’

‘අනේ මම කිව්ව ස්වාමීනී, ලියුම් කීයක් ගැහුවද’ ඒ තවත් කටහඩකි

‘මම කියපුදේ මේ කවුරුත් ඇහුවෙ නැහැ ස්වාමීනී’

‘මේ පච කෙළින්න එපා අය්සෙ, තමුන් කොහෙද අපිට කිව්වෙ, කිව්වනම් මෙහෙම දෙයක් වෙනවද’ තවත් අයෙක් උස් හඩින් බෙරිහන්දෙයි.

‘අම්මෝ… බලන්න ස්වාමීනී මේ ලොකු මහත්තුරු කියන බොරු….’ කිව්ව ස්වාමිනී මම කිව්වා’ ඔහු හඩා වටෙයි.

බොරු කියන්න එපා අයිසෙ .. බොරු කියන්න එපා ‘ නැවතත් උස් හඩින් කිහිපදෙනෙක් බෙරිහන් දෙන හඩ අමරබන්දුහට ශ්‍රවණය විය.

‘ඕඩර්… ඕඩර්’ එවර ස්වාමීනී ගේ හඩ ඇසුනි.

‘දැන් මෙතැන ඉන්න එකෙක්වත් ජාතික ආරක්ෂාව ගැන වගකීම ගන්නේ නැද්ද? අඩුමතරමෙ අර මැරිච්ච තුන්සිය දෙනා ගැන හිතලවත්’ ස්වාමීනී ඇසුවේය.

‘අපි මොකට වගකීම ගන්නවද, මොකෝ අපේ කවුරුවත් මළා යැ, ආන්න එහෙම වුනා නම් මොනව හරි කරන්න තිබුණා’ සාක්ෂියට පැමිණසිටි සැවොම එක හඩින් පිලිතුරු බදිනු අමරබන්දු හට ඇසුණි.

‘හයියෝ…..’

නිවෙස තුලින් එක් වර නැගුණු මහා විලාප හඩින් උඩ ගොස් බිම වැටුණු අමරබන්දු එළිපත්තේ සිට නිවෙස තුල කුමක් වූයේ දැයි ලෑලි ජනේලපියන අතරින් බෙල්ල හොවා බැලුවේය. රූපවාහිනී තිරය ඉදිරිපස රොක්වී සිටින ගෙදර උන්දැත් කෙල්ලො රොත්තත් අහල පහළ එවුන් කිහපදෙනෙකුත් මොකක්දෝ අටමගලයක් නරඹමින් ලවක් දෙවක් නැතිව හිසේ අත ගසා ගනිමින්, මැටි පොළොවට දෑතින් පහර දෙමින්, කළ අපරාධය කළ උන්ට සාප කරමින් සිටිති.’මුන්ට පිස්සු’ යැයි කියාගත් අමරබන්දු නැවතත් ලණුඇදේ ඇල වූයේ තමන් අඩලයට විදිමින් හුන් රාත්‍රී නින්ද නැවතත් ළගා කර ගැනීමේ අටියෙනි. ඔහු අනුමාන කළේ ගෙදර උන් මහ රාත්‍රී ජාමයේ කුමක් හෝ හින්දි පඩංගුවක් නරඹනු ඇති බවයි.

කුකුළා හඩලද්දී අමරබන්දු අවදි වුවද නිවසේ කිසිවෙකුත් ඒ වනවිටත් අවදිවී නැති හැඩකි. නිදි ගැට කඩමින් තමන් වෙත කහට කෝප්පය දිගු කළවනම ගෙදර උන්දෑ ලොකු එකීට වැඩට රැගෙනයාම සදහා ලිප මෙලවීමට මුළුතැන්ගෙට දිව්වාය. අතේ වූ කහට බෙලෙක්කය බිදුවෙන් බිදුව අවර වෙද්දී සාලයේ එක පෙළට නිදා හුන් එක එකා අවදි වන්නට වූහ.

‘තාත්තේ..’වැඩිමහල් එකියගේ හඩින් අමරබන්දු එතුවක් ගිළී හුන් සිහින ලොවෙන් මදකට මෙලොවට පැමිණියේය.’තියෙනව නම් මට රුපියල් දෙසීයක් දෙනවද…”අනිද්දා පඩිගත්තහම දෙන්නම්’වැඩිමල් එකිය යාප්පුවෙන් ඉල්ලා සිටියාය.’රුපියල් දෙසීයක් මොකටද’ අමරබන්දුගේ ඒ ප්‍රශ්නයට පිලිතුරු ලැබුණේ මද්දුමී ගෙනි.’අක්කා ඊයෙ එස්.එම්.එස් ගහල ෆෝන් එකේ සල්ලි ඉවර වෙලා.. ඔය රීලෝඩ් දාන්න ණයට ඉල්ලන්නේ…’යැයි කටකාර මද්දුමී කෑගෑවද ලොකුඑකී ඇගේ කට අතින් වැසුවාය.

අමරබන්දු පත්වූයේ මහත් උභ්තොකෝටිකයකටය.’අහවල් එස්.එම්.එස් ගැහිල්ලක්ද’ ඔහු ඇසුවේ සිය ප්‍රශ්නයට කෙටි පිළිතුරක් දියණියන් දෙදෙනාගෙන් අපේක්ෂාවෙනි.’ඊයෙ ටී.වී එකේ ගිය සිහින ස්ටාර් තරගෙට එස්.එම්.එස් ගහලා ඔය’ නැවතත් පිලිතුර මද්දුමීගෙනි’අහවල් දේකට උඹල එස්. එම්.එස් ගහනවද’ රුපියල් දෙසීයක් බිත්ති ඇණයේ එල්ලා තිබූ සිය කමිස සාක්කුවෙන් ගෙන ලොක්කී අතට දෙමින් අමරබන්දු ඇසීය.රුපියල් දෙසීය උදුරාගෙන ලොක්කී ක්ෂණයෙන් වාෂ්ප වුවද මද්දුමී අමරබන්දුගේ ප්‍රශ්න පත්‍රයට පිළිතුරු බැදීම සදහා ඔහු අසල පඩියේ හිද ගත්තාය.

‘අපේ එස්. එම්. එස් වලින් නේ සින්දු කියන අය දිනන්නේ’ මද්දුමී පැවසුවත් අමරබන්දු හට දැන කියා ගැනීමට අවැසි වූයේ ලොකු එකීගේ ෆෝන් එකේ සල්ලිටික මේ කියනා සැම්පලයේ එස්. එම් .එස් අටමගලයකට දිය වූයේ කෙසේද කියාය.’

මම දන්නවා බං ඒක, ඔය හන්දි ගානේ බෝඩ් එල්ලලා තිබ්බෙ අපේ එස්.එම් .එස් හිගලා ඔය කියන තරු කියන එවුන්’එත් අක්කගේ සල්ලි ඒකට ඉවර වුනේ කොහොමද?’ අමරබන්දු සෘජුව ඇසීය.’ඇයි තාත්තේ අක්ක ඊයෙ රෑ එයාගෙ ඔක්කොම සල්ලි ඉවර වෙනකල් අර එහා ගමෙන් සින්දු කියන්න ගිහින් හිටපු අක්කගෙ නොම්මරේට එස්.එම්.එස් ගැහුවනෙ’

මද්දුමී එසේ පවසද්දී අමරබන්දුගේ කේන්තිය ඉයවහා ගියේය.’අම්මපා මේකිට අමු කැවිලද.. ගෙදරට හාල් සේරුවක් ගේන්න කිව්වහම මහ හයියෙන් කෙකර ගාන එකී අර කොහෙවත් ඉන්න එකියකගෙ සින්දු තරගෙට අතේ සල්ලි දිය කරගෙන එස්.එම්.එස් ගහලා එළදෙන’අමරබන්දු එසේ කියද්දී අල්ලපු ගෙදර අමරාවතී පන් මල්ලත් කිහිලිගන්වාගෙන සිය කඩුල්ල පැන්නහෙයින් මද්දුමීගේ කේලමේ ඉතිරිය ඇසීම මදකට කල්තැබීමට අමරබන්දුට සිදු විය..

‘ආ… අමරෙ අයියෙ බැලුවද ඊයේ සිහින තරු තරගෙ’අනේ අර අහින්සකී සින්දු කියද්දි තියෙන අපූරුව’උඹට කියන්න අයියෙ කණේ මී පැණි වක්කරනව වගේ”අනේ අයියට කියන්න කෙල්ල පරාදයිනෙ’ඒකට දිනපු එකී.. මෙලෝ චාරයක් නැහැ”අම්මේ… ඇදගෙන හිටපු ගවුම පළල තිබ්බ මේන්න මෙතැනට වෙන්න..’‘මම අපේ කොල්ලගෙ ඇස් දෙක අතින් වැහුව බැරිම තැන’ ඇය අමරබන්දුහට කිසිත් කියන්න ඉඩක් නොතබමබින්ම කියාගෙන ගියාය.’අනේ මන්ද අයියෙ අපි මෙහෙ ඉදන් ගහන එස්.එම්. එස් කොළඹට යන්නෙ නැද්ද මන්ද?’ ඇයට හැඩුම් ආවාය.’ඒක තමයි මේ අපිත් කතා කර කර හිටියේ’ අමරබන්දු කීවේ ඇය සමග වූ කතා බහ හැකි ඉක්මණින් කපා හැරීමේ අදිටනනි.

ඔය කතාව මැද්දෙන් අමරබන්දුගේ ලොකු එකී සැමටම ගස්සාගෙන ඔතා දුන් බත් ගෙඩියත් රැගෙන ෆැක්ටරියෙ ජුකී මහන්න පිටත්වූ අතර මේ ජරමර අස්සේ චීත්තේයේ දෑත් පිස දමමින් එළිපත්තට දිව ආවේ ගෙදර උන්දෑය,’කෝ ලොකු එකී… මේකිට සහ ගහනවනේ මේ කොරල තියෙන නස්පැත්තියටමගේ ෆෝන් එකේ තිබ්බ සල්ලි ටික තුට්ටුවට හිදෙන කල් මේකි අර සිහින තරු තරගෙට එස්.එම්.එස් ගහලනෙ”අද මට ඉදිආප්ප ඕඩර් ගන්න වත් මේ අටමගලෙ සල්ලි නැහැ’ යැයැ ඇය ලොකු එකීට පළි ගසන්නට වූවාය.

ඉන් කිසිත් කලබලයට පත් නොවූ මද්දුමී අමරබන්දු දෙස බලා සිය උරහිස ඉහළට හකුළුවමින් සන් කළේ ඔලොක්කුවට මෙනි.’ඔය උඹල එස්.එම්.එස් ගහපු කෙල්ල දිනුම්ද?’ අමරබන්දු ඇසුවේ නැගුණු සිනහව ඉතාමත් අපහසුවෙන් සගවාගනිමින්.’මොන.. දිනුවෙ අර අනිත් එකීනෙ… මේවට නම් සහ ගහන්ව මේව සංවිධානය කරන උන්ට’ කියාගත් ගෙදර උන්දෑ මුළුතැන්ගෙට ගෑටුවාය.මේ අතර අමරබන්දු වෙත පෙරදින යාන්තම් නින්ද පමිණෙන අතරේ අදුරු අහසේ දිස් වූ දීප්තිමත් තරුව මොහොතකට සිහිවිය. ඒ තරුව මොහොතක් මහා දීප්තියකින් දැවී ක්ෂණයකින් ඔහුගේ නිදිබර දෑස ඉදිරිපිට අතුරුදන්ව ගිය අයුරු ඔහුට නැවතත් සිහිවිය. ‘ඒ තමයි සිහින තරු වල හැටි’ අමරබන්දු සිය මුවකොණට නිරායාසයෙන් මතු වූ සිනහව මැඩ ගැනීමට උත්සුක වූයේ නැත.,,,,zz*.***