නාදියා තවමත් වයසින් තිස්විය ඉක්මවා නැත. එහෙත් ඈ වෙතින් පළවන කල්පනාකාරී ශෝකභරිත ස්වභාවය ඈ ට ඊට වඩා මුහුකුරා ගිය පෙනුමක් ලබා දී ඇතැයි සිතේ. ඉරානීය-පර්සියානු සම්භවයක් සහිත යසිඩි ජාතිය නියෝජනය කරන ඈ පසුගිය 2018 වසරේ ලෝක සාමය සඳහා නොබෙල් ත්‍යාගයෙන් පිදුම් ලැබුවාය. නමුත් ඒ වෙත පැමිණි ඇගේ ගමන කිසිසේත්ම සුන්දර වූවක් නොවේ.
ඉරාකයේ සින්ජාර් කඳුකරය අසල කොචෝහි උපන් ඈ සම්ප්‍රදායික ගොවි පවුලක ගැහැණු ළමයෙක් වූවාය. ඉරාකයේ අරාබි සම්භවය ඇති බහුතර මුස්ලිම්වරුන් විසින් නිරන්තර පීඩනයට ලක් කළ එරට සුළු ජන කොටසක් වූ යසිඩිවරුන්ගෙන් පැවත ආ ඇය කුඩා කාලයේ සිටම සිය සම්ප්‍රදාය හා ආගම දිවි දෙවෙනි කොට ඇදහීමේ ඉගැනුම ලද්දියකි. දුගීබවත්, අඩු අධ්‍යාපනත් වෙලාගත් කොචෝ හි කෙදිනක හෝ රූපලාවන්‍ය ශිල්පිනියක වීමේ නොතිත් ආසාවක් මිස එ.ජා.ගේ මහ සමුළු අමතන හීනයක ඈ නොසිටියාය.
වාර්ගික දේශපාලනයත්, එහි අතුරු ඵල ලෙස හටගත් ත්‍රස්තවාදයත් ඇගේ රට ගිල ගනිද්දී ඈ එහි අමිහිරි ප්‍රතිපල ලබන්නේ එසේ සම්ප්‍රදායික යසිඩි තරුණියක ලෙස තම ගමේම තුන්වේලට හොඳ හැටි ආහාර ගන්නට හැකි තරමේ ආදායම් මාර්ගයක් තමන්ටත් තම පවුලටත් හිමි වේවා යන අහිංසක බලාපොරොත්තුවක සිටිනා කාලයකය.
අයිඑස්අයිඑස් ත්‍රස්තයන් ඇගේ සොහොයුරන් හය දෙනෙකුත්, ඈ මහත් සේ ආදරය කල දේශපාලනය යනු කුමක්දැයි හරි හැටිවත් නොදැන හිටි නූගත් ගැමි ගැහැණියක වූ මවත් හිත්පිත් නැති සේ මරා දමද්දීත්, ඉන්පසු ලිංගික වහලියක කරගෙන ඇගේ ආත්මය අමු අමුවේ මරා දමද්දීත් අනාගත ලෝකයක් වෙත ත්‍රස්තවාදයේ කුරිරු බව තේරුම් කර දෙන්නට බලාපොරොත්තුවක් ඈ වෙත නොදැල්වී පැවතුන බව පෙනේ. 2014 නොවැම්බර් මාසයේ අයි එස් ත්‍රස්තයන්ගේ ග්‍රහණයෙන් මිදී ජර්මනියට යන ඈ එහි සිටත් ඉන් පසු ලෝකය පුරාත් තම වර්ගයාට සිදුවූ කුරිරු අසාධාරණය ගැන තම හඬ අවදි කිරීමට අවස්ථාව ලබන්නීය. 2017 දී එංගලන්තයේ සුප්‍රකට නීතිවේදිනියක වූ අමල් ක්ලූනි ගේ අවධානයට පාත්‍ර වන ඈ ඒ යහපත් කාන්තාවගේ උදව් ඇතිව එක්සත් ජාතීන්ගේ අවධානය කොචෝ අර්බුධය වෙත ලබා දෙන්නට සමත් වන්නීය.
කවර ආගමකට හෝ කවර ජාතියකට අයත් වුව ද හිංසනයන් තොරව ජීවත් වීමට මිනිසාට අයිතිවාසිකමක් ඇති බව ඇගේ කතාව ලෝකයට කියා දෙයි. 2017 දී The last girl : my story of captivity and my fight against the Islamic state ස්වයං චරිතාපදානයෙන් ඇය විඳි සාහසිකත්වයන් නිරාවරණය කරමින් නිදහස පිළිබඳ අගයේ සමානාත්මතාව ගැන ලෝකය නිරුත්තර කරන්නීය.
සැබෑවටම ලෝකයට තවත් තමන්ට වන අසාධාරණ හඬ ගා කියන නාදියා මුරාද්ලා අවශ්‍ය නැත. ලෝකයට අවශ්‍ය විය යුත්තේ තම හීනය හඹා ගොස් රූපලාවන්‍ය ශිල්පිනියක වන ගැමි කෙල්ලක ගේ කතාවකි.
නමුත් අවාසනාවකට එය එසේ නොවීය.
(ඇගේ කෘතිය රෝහණ වෙත්තසිංහ විසින් ගිනිගත් සඳ නමින් පරිවර්තනය කර ඇත.)
